چگونه از عمق میدان (Depth of Field) برای گرفتن پرتره با پس زمینه های برجسته استفاده کنیم

قبل از آغاز کار و استفاده از Depth of Field به عنوان یک ابزار برای خلق تصاویر مختلف، لازم است ابتدا درک و فهم کاملی از مفهوم آن به دست آوریم. Depth of Field از طریق تغییر اندازه دریچه دیافراگم در دوربین ایجاد می شود. دریچه دیافراگم ابزار تنظیم کننده ای است که در هنگام گرفتن عکس، میزان باز شدن دهانه لنز دوربین را کنترل می کند. اگر دهانه یا روزنه لنز کوچک باشد، میزان تمرکز دوربین در روی اجسام بیشتر می شود، ولو آنکه یکی از آنها به میزان قابل توجهی از بقیه دور باشد. به هر حال، هنگامی که شما با یک دریچه دیافرگم کاملا باز عکس برداری می کنید، میدان تمرکز کاهش پیدا می کند و در نتیجه تمرکز لنز دوربین فقط روی یک میدان محدود می شود.
اولین عکسی که در زیر می بینید با دوربینی گرفته شده که دریچه دیافراگم آن کوچک بوده و عکس دوم در حالی گرفته شده که دریچه دیافراگم کاملا باز بوده بنابراین برد کمتری را پوشش داده است.


برای ایجاد تمرکز در یک عکس، دریچه دافراگم در طول عکس برداری مورد استفاده قرار می گیرد. برای مثال، اگر شما قصد داشته باشید از یک فرد به تنهایی عکس بگیرید در حالی که پشت این فرد افراد زیاد دیگری قرار دارند، دریچه دیافراگم باعث می شود بتوانید دوربین را از متمرکز شدن روی بقیه افراد منحرف کنید. زمانی از یک عمق میدان بزرگتر استفاده می شود که همه جزییات موجود، برای بیننده مهم و ضروری است.
مرحله۲- تنظیم یک مسافت مناسب
یک راه برای اطمینان پیدا کردن از این که شما عمق دید را برای متمایز کردن موضوع و پس زمینه بکار برده اید، این است که سعی کنید بین آنها فضای وسیع و گسترده ای وجود داشته باشد. منظور این است که سوژه خود را دورتر از پس زمینه؛ مانند پرده، دیوار یا پرده پشت صحنه استودیو قرار دهید، یا فاصله بیشتری بین آنها و بقیه اشیا و سوژه هایی که در پشت سر آنها قرار دارند ایجاد کنید.
مثالی از موارد استفاده ی آن این است که مطمئن شوید که موضوع مورد نظر شما درخت یا اشیای عمودی ننباشد که وقتی دقیقا در پشت موضوع قرار می گیرند مثل این به نظر برسد که انگار در حال بیرون آمدن از درون سر آنها است. شما می توانید سوژه هایی مثل درخت را با یک عمق دید کم، محو و مات کنید. همچنین، فاصله بیشتری که شما بین موضوع مورد نظر خود و پس زمینه قرار داده اید، کار مات کردن تمام جزییاتی که در پشت آن قرار دارد را ساده تر می کند. فاصله ۱۵۰ تا ۳۵۰ سانتی متری معمولا زیاد است اما اگر شما لنزی دارید که می تواند با دریچه دیافراگم خیلی باز عکس برداری کند، مانند دامنه f/1.2 تا f/2.0، می توانید به سوژه نزدیک تر شوید در حالی که پس زمینه هنوز مات و مبهم است.
اغلب هنگام گرفتن عکس با یک دریچه دیافراگم کاملا باز، هدف ما مات کردن پس زمینه است نه مات کردن سوژه، اما شما می توانید از یک دریچه باز دیافراگم برای محو کردن قسمت هایی از سوژه نیز استفاده کنید. برای مثال شما می توانید از فاصله خیلی نزدیک، روی یک چشم متمرکز شوید موها، دست ها یا پاهای فرد را مات کنید. در مثال زیر بیشترین تمرکز روی موهای فرد و کمترین تمرکز روی صورت فرد است. به خاط داشته باشید که اغلب اوقات لازم است هنگام تمرکز کردن با دقت بالا، از حالت تمرکز دستی (manual focus mode) استفاده شود.
اگر هدف شما خلق یک پرتره تمیز و یک دست با فوکوس روی یک سوژه و از حالت تمرکز خارج کردن یک پس زمینه است، باید از یک لنز کاملا باز استفاده کنید، اما نباید پایین تر از f/1.8 بروید. اگر میزان باز شدگی دریچه دیافراگم کمتر از مقدار ذکر شده باشد، اگر سر فرد موضوع عکاسی شما باشد، باعث می شود ازمیزان تمرکز در یک طرف صورت کاسته شود. در اینجا مثال هایی از چگونگی به دست آوردن یک عمق دید ایده ال برای یک عکس صورت موجدار را مشاهده می کنید. به عکس اول توجه کنید، میزان تمرکز در تمام صورت یکسان و مساوی است، اما در عکس دوم تمرکز فقط روی قسمت جلو و نزیک تر صورت وجود دارد.
اعداد و ارقامی که در مراحل قبل ذکر شد، بستگی به نوع لنزی دارد که شما برای عکاسی از آن استفاده می کنید. تغییرات Depth of field یا عمق میدان هم مبتنی بر نوع لنزهای مورد استفاده و هم مبتنی بر میزان فاصله دوربین از موضوع مورد نظر شما است. وقتی شما از یک لنز با فاصله کانونی زیاد استفاده می کنید، (برای مثال به جای ۵۰mm از ۸۵mm استفاده کنید)، میدان دید شما عمیق تر خواهد شد. این یعنی شما در هنگام عکاسی قادر خواهید بود روی جزییات بیشتری متمرکز شوید. وقتی شما با استفاده از یک لنز ۵۰ میلی متری از فاصله نزدیک عکاسی کنید، هر چه به موضوع نزدیک تر می شوید، میدان دید شما کم عمق تر و کم عمق ترخواهد شد.
هنگامی که با یک دیافراگم کاملا باز در حال مات کردن پس زمینه هستید و می خواهید از یک گروه از افراد عکاسی کنید، حتما باید مطمئن شوید که صورت ها (مخصوصا چشم ها، یعنی جایی که فوکوس باید همیشه وجود داشته باشد) در سطح یکسان و مساوی هستند. این یعنی فاصله همه آنها از دوربین باید باشد، در غیر این صورت روی بعضی از صورت ها بیشتر تمرکز می شود و بعضی دیگر از محدوده تمرکز خارج می شوند. به همین دلیل است که هنگام عکاسی پرتره بیش از ۳ نفر باید از دریچه دیافراگم کاملا باز استفاده کنید، بنابراین به یاد داشته باشید هنگام عکس برداری از یک گروه بهتر است دریچه دیافراگم را کمی بسته باشد تا بتوانیداز صورت های به گونه ای عکاسی کنید که عکس همه آنها واضح و آشکار بیفتد.
هنگامی که با یک گروه سروکار دارید، یعنی یک سوژه یا موقعیت سخت و مشکل که به شما اجازه نمی دهد پس زمینه را به هر اندازه که می خواهید مات کنید، در فتوشاپ روشی وجود دارد که می توانید ماتی پس زمینه را با کمک آن افزایش دهید.
پس از باز کردن عکس مورد نظر، با استفاده از ابزار magnetic lasso، شخص درون عکس را انتخاب کنید، مطمئن شوید لبه های تصویر را بدون اینکه چیزی از پس زمینه وارد آن شده باشد، انتخاب کرده اید.
انتخاب را معکوس کنید- Select inverse- بنابراین حالا پس زمینه انتخاب در حالت انتخاب قرار می گیرد.
فیلتر Gaussian blur را روی پس زمینه اضافه نموده تا حالت ماتی به آن اعمال شود. دقت کنید میزان و شدت آن زیاد نباشد، چون باعث به وجود آمدن یک هاله در اطراف شخص شده و این حالت طبیعی نیست. مقدار Gaussian blur را برای این عکس روی radius: 5.0 تنظیم کرده ایم.
کلیدهای Ctrl+D را بزنید تا از حالت انتخاب خارج شوید.
درک این دستورالعمل ها و تکنیک ها باعث بهبود کیفیت نتایج کار شما می شود. امیدواریم از عکاسی کردن و آماده سازی عکس ها در فتوشاپ لذت ببرید.
خیلی این مطلب برایم جالب بود .ممنون 🙂
خواهش می کنم …
ازاین که سخاوتمندانه آن چرا که علم و هنر شماست به زبان ساده و گویا در اختیار دیگران قرار میدهید ، سپاسگزارم .
به این افتخار میکنیم
ممنون …
از اینکه تمام موارد عمق میدان را با هم بیان کردید متشکرم.
با آقای رشیدی کاملا موافقم با آرزوی موفقیت برای شما .